QuiltersPalet

Antieke lappen...

De rust is weergekeerd. De OctaBlom en de VariaHex hangen weer rustig op hun muren en nadat ik ernstig met ze heb gesproken zijn ze er nu zelfs trots op dat de antiekjes hun muur wilden lenen.

En wat hingen ze er prachtig!

En eindelijk, eindelijk heb ik een gelijkgestemde dame ontmoet, een dame die net als ikzelf moeiteloos kan vertellen over stofjes, hun geschiedenis en het Nederlandse quiltwerk zonder de drang te voelen zelf aan het quilten te slaan. Prachtig, de dames zaten zeer geboeid te luisteren.

Sfeerreportage, want 1 foto...

Vol verwachting kwamen de dames binnen en zochten een goed plekje.

 

De verwachting werd meer dan waargemaakt. Naast een boeiende Lezing zagen de dames onder meer deze pronkstukken.

            

   

An nam na afloop nog alle tijd om meegebrachte of ter plekke aangeschafte boeken te signeren.

 

En voor we het wisten was het alweer voorbij, wat nog moest gebeuren.... de stoelen terugbrengen en natuurlijk de tafels weer vakkundig in elkaar sleutelen.

 

Nee, inderdaad, we zijn nog niet uitverteld... morgen meer!

Groetjes,
Petra

We zijn er weer...

Weer, waren we even weggeweest dan? Ja, echt wel. Volkomen van de wereld af, helemaal overdonderd door alle heerlijke momenten tijdens het jubileum weekend. Wat zijn wij verwend en wat hebben we genoten. Voor alle persoonlijke bezoekjes, emails, kadootjes, brieven en telefoontjes, hartelijk bedankt. Wij waarderen het enorm en gaan met zo mogelijk nog meer enthousiasme de volgende 5 jaar tegemoet.

Nu, na 2 nachtje lekker slapen en 2 avondjes rustig op de bank zijn wij weer helemaal bekomen van alle drukte en is het tijd om u een sfeerreportage te laten zien. Foto's zeggen meer dan duizend woorden, dus geniet u nog even met ons mee.

Zoals altijd starten we met koffie. Omdat ik ook wel vermoedde dat we met 1 Senseoapparaat niet ver zouden komen, ik bedacht mij dat zaterdagochtend om 10.00 uur, werd er heel lief door Hans even naar de Kijkshop gereden. En Hans is een man, en mannen kopen het meest futuristische senseoapparaat wat verkrijgbaar is. Nu ja, leuk voor thuis, want voor de winkel is die rode veel te gecompliceerd.

 

 

 

 

 

 

Maar er was koffie in overvloed. 

We werden enorm verwend.

De stofjes waren serieus onderwerp van gesprek.

De lesruimte werd omgedoopt tot QuiltersPalet Café.

Aankopen werden uitgebreid besproken.

De demonstraties met de Marti Michell mallen konden zich verheugen op warme belangstelling.

En onze kersverse medewerkster hield een waakzaam oogje op de hele gang van zaken.

Een prachtig jubileum in foto's gevat, we gaan ze koesteren...

De lezingen van An Moonen, ze waren geweldig. Dus inderdaad, er komt nog meer... morgen!

Groetjes,
Evy en petra 

Anarchie...

Het was weer een geweldige dag vandaag. Tjonge jonge wat is het heerlijk om al die bekenden bezoekers te mogen begroeten. Je moet je dat eens voorstellen...de deur gaat open en hallo Ans, hè, daar is Irene, en kijk nou Tilly met de club. En Marianne, en Michel en Trudy........

En zo kan ik nog uren doorgaan. Maar dat ga ik niet doen, dan wordt het blog echt veeeeeels te lang.  Gewoon allemaal lieve aardige mensen die wij verheugd zagen binnenkomen. 

De lesruimte leek wel een zeer gezellig buurtcafeetje. 

En toen werd het 4 uur , onze speciale gast, An Moonen was helemaal naar ons winkeltje komen rijden voor een lezing. An keek eens rond, lieve mensen, de quilts moeten worden opgehangen, In dit gezellige cafeetje van jullie moeten zo 30 mensen plaatsnemen. Om 17.00 uur begint de lezing...

Welnee, die begint om  19.00 uur, we hebben alle tijd. An keek bedenkelijk, gaat dat lukken? Natuurlijk gaat dat lukken, wij hebben Nico.

En binnen no time was dit.....

 

Dit...

 

Meer foto,s gaan we nu nog niet laten zien want morgen willen weer 30 mensen de prachtige lezing meemaken en worden verrast door allemaal prachtige quilts.

En, ik wil geen olie op het vuur gooien nu. Want als ik nu al de prachtige foto's laat zien, met dank aan fotografe Jeanette, dan heb ik morgen echt heisa in de tent.

Het begon vanavond al. De OctaBlom lag hoogst beledigd in de opslag te mokken. Op mijn vraag waar de commotie om te doen was gilde de VariaHex... onze muren zijn gekaapt. Op de Octablom muur hangt een antiek blauw geval en op mijn muur , de variahex muur hangen 2 bejaarden quilts.

Ook de Antique Sampler bromde wat voor zich heen, zwaar beledigd. En wat is er met jou loos, je bent verdorie de Antique Sampler, je zou vereerd moeten zijn dat er een echte antieke quilt even je plekje leent.

Lenen, lenen, ze blijven niet? Nee natuurlijk blijven ze niet, alleen morgen overdag en morgenavond, daarna krijgen jullie je muur gewoon weer terug. Een zucht van verlichting ging door de opslagruimte, de anarchie was weer in de kiem gesmoord. Maar u begrijpt, ik moet even rustig aan doen met ze. Als ze weer op hun eigen plekje hangen dan kan ik wel de foto's van de antiekjes plaatsen. We willen ze niet nodeloos jaloers maken toch?

Dus even geduld , morgen volgt er meer.

Groetjes.
Petra

De toekomst...

De eerste dag van ons feestweekend zit erop. En wat voor een dag. In een woord geweldig!.

Heel veel felicitaties, bloemen en kadootjes mochten wij in ontvangst nemen. Iedereen had het helemaal helemaal naar de zin en het was razend druk,.

Zo druk zelfs dat ik niet in de tegenheid was om foto's te maken. Morgen ga ik dit matuurlijk zeker goedmaken.

Ik was van plan om een gezellig leuk blogje te schrijven over alle bezoeksters. Maar heel eerlijk... ik kan mijn oogjes niet meer openhouden. Het was een heerlijke dag... Veel meer dan deze constatering kunnen mijn hersentjes eventjes niet bedenken. Die zeggen nog maar een ding... welterusten en tot morgen.

Oh ja..... Het katje van gisteren was wel heel eenzaam zo helemaal in zijn uppie. Maar ik heb haar beloofd dat zij heel snel weer gezelschap zou krijgen. Want uiteindelijk draait alles om de 5.

Morgen hopen wij weer net zoveel plezier samen met u te hebben en hopen dat u net als al die bezoeksters van vandaag net zo blij verrast zullen zijn met...  "de 5"

Groetjes,
Petra

De toekomst...

Nog een nachtje slapen en dan is het zover.
Dan is het verleden voorbij en de toekomst begint.

Een nieuwe vijf jaar is toch wel een hele belevenis. Een heleboel lege bladzijdes liggen voor ons en we gaan ze met heel veel plezier allemaal volschrijven. En nee, dat betekent niet dat ik ook echt iedere dag een blogje ga schrijven, dat zou niet leuk worden. Wel heel regelmatig natuurlijk, behalve in de periode dat ik mijn winterslaap hou.

En met heel veel leuke dingen, en op verzoek van Evy, ook quiltgerelateerde onderwerpen. Wie schrijft blijft, en dat is onze bedoeling natuurlijk. Wij willen de 10 jaar, de 15 jaar , de 20 jaar gewoon gezellig in ons QuiltersPalet blijven, dus schrijven, schrijven, schrijven.

Het leven lijkt zo simpel, en heel eerlijk, dat is het ook. Gewoon doen wat we graag willen, hoeveel simpeler willen we het hebben.

Maar nu gaan wij ons eerst verheugen op de aankomende 3 dagen. Bijna alles is klaar, iedereen staat paraat, de Nieuwe B.O.M hangt, de Fatquarterbakken zijn tot de rand gevuld, er is lekkers gehaald. We kunnen morgenochtend van start.

Oh ja, die Fatquarterbakken die worden gewoon 3 dagen lang aangevuld, dus als u morgen, of overmorgen niet kan, ook maandag is er meer dan voldoende aanwezig.

Wat minder aanwezig, en wat ik ook eerder vergeten ben te vermelden, zijn de Balirollen. Dit zijn prachtige rollen Batikstofjes, 40 verschillende maar liefst  van 25 x 25 cm, en de jubileum prijs is geen 37,50 maar slechts 25 euro!

Als mijn hoofd toch niet vastzat… dan vergat ik die ook nog. Het wordt tijd om ons bedje op te gaan zoeken, zodat wij morgen fris en vrolijk iedereen kunnen begroeten.

Natuurlijk kunnen jullie morgen een uitgebreid verslag tegemoet zien van de eerste dag van ons Lustrum. 

 

Groetjes,
Petra

Voorafgaand aan dit blog....

Ben ik een keertje of 140 de ladder op en af gegaan.

Heb ik honderden fat quarters, wat zeg ik honderden? Eerder duizenden fat quarters gesneden.

Heb ik mijn rekenvaardigheden weer eens wat opgepept.

Heb ik 2 nieuwe kastjes in elkaar gesleuteld, gesjouwd en gestoeid met de indeling van rekken en een complete metamorfose in ons kantoor bewerkstelligd.

Heb ik  het zo druk gehad als een klein baasje maar het is bijna allemaal klaar.

De nieuwsbrieven zijn verstuurd. Iedereen is van harte welkom en iedereen weet wat er allemaal voor leuks gaat gebeuren...

Hmmm, voor iedereen die (nog) niet is geabonneerd op de nieuwsbrief plaatsen wij deze toch maar voor alle zekerheid hieronder. Anders mist u dadelijk nog alle fun.

Voor al diegenen die de nieuwsbrief wel al hebben gelezen sluit ik natuurlijk dit blogje af met een welgemeend ... tot morgen, zelfde tijd, zelfde url, het laatste blogje op het pad der herinneringen van 5 jaar QuiltersPalet. Op naar de toekomst...

Uitnodiging Jubileum weekend

Beste allemaal,

Met heel veel plezier nodigen wij u uit!
Om samen met ons het 5 jarig bestaan te vieren van uw, en ons, QuiltersPalet.

Zaterdag 29 september, Zondag 30 september, Maandag 1 oktober
Van 10.00 uur tot 17.00 uur is er van alles te beleven:

• Te beginnen met voor iedere bezoekster een geweldig leuk cadeautje. Uiteraard gaan we nog niet verklappen wat het is maar ... het is in ieder geval super handig, leuk, praktisch en de ideale oplossing voor restjes!
• Introductie van een nieuw “Blok van de Maand” waarvan wij maandelijks een compleet pakket (inclusief stofjes en toebehoren) gaan versturen. Inschrijven is tijdens ons feest weekend al mogelijk!
• Demonstratie Marti Michel mallen. Ontdek hoe ongelooflijk veel voordeel het werken met deze mallen uw op zal leveren. De mallen zorgen ervoor dat er preciezer, sneller en met minder “bulk” in de naden gewerkt kan worden. Een perfect moment om te ontdekken waarom Evy er zo laaiend enthousiast over is.
• Uitgebreide voorbeeld selectie van diverse kartonnage mogelijkheden. Uiteraard zijn de benodigde kartonnage pakketten ook aanwezig. Op zondag 30 september zal de ontwerpster van al dit moois, Rinske Stevens, ook persoonlijk aanwezig zijn om al uw vragen te beantwoorden.
• Om het feest compleet te maken krijgt u tijdens dit feestweekend (dus alle 3 de dagen) maar liefst 25% korting op alle stoffen. Ja, 25 % en op alle stoffen. Dus niet een kleine selecte of alleen de oudere stoffen. Ook de nieuwe series doen gewoon mee bij deze korting, tenslotte is het ook voor hen feest
• Bovendien zijn alle aanwezige Fat Quarters slechts 2,50 Euro. Ook hier geldt, echt alle Fat Quarters! Dit geldt echter alleen voor de al aanwezige Fat Quarters, er zullen geen nieuwe FQ gesneden worden tijdens deze 3 dagen. (geen nood, er zijn er heeeeel veel). Uiteraard is het wel gewoon mogelijk om vanaf 25 cm van de rol te laten snijden (gelijke hoeveelheid aan een Fat Quarter) a 25% korting!
• Gezien de te verwachte drukte zal er tijdens het feest weekend geen batting worden gesneden. Mocht u toch graag batting willen meenemen laat het ons dan svp voor vrijdagavond weten. Wij zorgen er dan voor dat het voor u klaar staat. Na vrijdagavond gaan de rollen batting tijdelijk de opslag in om ruimte te maken  voor alle feestelijkheden en is snijden dus niet meer mogelijk.
• Waarschijnlijk onnodig om te zeggen maar uiteraard staat er koffie met “iets lekkers” en voor later op de dag een drankje/hapje voor u klaar.

Ohh... wij hebben er zoveel zin in!
Wij zien u dan ook heel graag op:

Zaterdag 29 september
Zondag 30 september
Maandag 1 oktober
Tussen 10.00 en 17.00 uur. 

Hartelijke groet,
Petra

Bloggen...

Het is toch wel een fantastisch fenomeen, bloggen.

Je schrijft iets, publiceert het op het internet en werkelijk de hele wereld leest met je mee. In het begin begreep ik het hele principe van bloggen niet. Ik ben niet zo thuis op het internet en toen Evy het erover had om een blog voor de winkel te maken knikte ik maar wat en dacht er verder geen seconde over na.

Ik persoonlijk noem dat een gave, gewoon ja knikken en je er verder niet druk over maken... Evy is het daar niet mee eens, die vindt het meer luiheid. Dat mag, ik knik ja, ben het eigenlijk ook wel met haar eens, en maak mij er verder niet druk om.

Tot op een dag ik besloot eens wat minder lui te zijn en een blogje te schrijven. Waarom ook niet, als ik Evy daarmee kon helpen, ik had ideeën zat, dus kom maar op met de onderwerpen, waar wil je dat ik over schrijf... de politiek, Dokter Phil, Greenpeace, zeg het maar.

Evy keek mij zwaar mismoedig aan, schudde haar hoofd in ongeloof, en haalde diep adem.

Peet, wat dacht je ervan om over onze belevenissen  in de winkel te schrijven. Dat willen mensen graag lezen. Hoe verzin je het... schrijven over politiek, Greenpeace, dokter Phil etc etc... hoe verzin je het.

Wel oké, in en rond de winkel maken we ook meer dan genoeg mee, ik schrijf een blogje over onze belevenissen in en rond de winkel. Enthousiast zette ik mij achter de pc, schreef in no time een blogje over ons nieuwe autootje... en hoe het ons nieuwe autootje werd en liet het vol trots lezen.

Peet, quiltwinkel, quilts, bezoeksters van de winkel, cursussen... kan je daar ook iets over schrijven? In plaats van een heel verhaal over ons autootje.

Ja dat kan ik best wel, maar je wilde belevenissen van ons en ons winkeltje. En wij zijn meer dan de 4 muren van de winkel, volgens mij willen de mensen die blogs bezoeken daar ook best wel iets over lezen.

We waren het al snel eens, ik zou mij verre houden van politiek, Dokter Phil en Greenpeace en zou blogs schrijven over ons en wat wij zoal meemaakten. En zo is het gekomen. Ik schrijf inmiddels alweer een tijdje en vind het nog steeds erg leuk. Vooral de vele reacties, zowel op het blog als in de winkel motiveren mij enorm.

Oh, en weet je wat nog meer zo leuk is aan bloggen? Ik kan rustig achter mijn Ipadje hangen om fotootjes te zoeken, inspiratie op te doen, andere blogs te lezen. Evy kan mij geen luiheid meer verwijten... ik ben bezig met het blog :-)

Ondertussen leven wij natuurlijk toe naar ons 5 jarig jubileum. Het gaat heel gezellig worden... Meer daarover morgen....

Groetjes,
Petra

Andere wegen...

Ik ben gek op gadgets. Ik vertel daar niets nieuws mee. Iedereen die mij een beetje kent weet dat wel. Als het piept en bliept, blinkt en schittert wil ik het hebben. Vooral artikelen met veel kleurtjes mogen zich verheugen in mijn belangstelling.

Maar ik weet ook als geen ander dat quiltsters niets hebben aan een liniaaltje in rood of paars waar de maataanduiding niet van klopt. Om nog maar te zwijgen over allerlei doosjes assortigaren wat al breekt als het alleen maar een naald ziet.

Ik hou mij dus altijd in als wij op een vakbeurs rondwandelen. Vooral bij de kralenstand van Gutermann moet ik mij sterk beheersen, maar ik snap best dat wij een quiltwinkel zijn en geen kralenstudio.

Tot een jaartje geleden. Wij liepen op ons gemak rond op de kreavak, een beurs voor handwerk en hobby winkels, toen mijn oog viel op een hele leuke stand. Ik tikte opgewonden Evy op haar schouder, rukte aan haar arm en trok haar mee.

Evy keek eens goed, joh dat is de stand van Rinske Stevens, daar kopen wij allang die leuke zakjes met knoopjes. En ze heeft ook heel veel  kartonnage.

Ik was zeer gedecideerd, het maakt mij niet uit wat ze heeft, ze heeft daar leuke doosjes enzo staan, ik wil daar  kijken. Evy vond het allang best, en ik keek mijn ogen uit, wat een mooie doosjes... Die wil ik ook hebben, voor de verkoop in de winkel.

Peet, je moet die doosjes wel zelf in elkaar lijmen en bekleden met stof, je kunt ze niet kant en klaar kopen. Maar als je dat wilt, dan doen we dat. Een andere weg, wel met stofjes, maar dan net even anders.

Ik moest er eens diep over nadenken, zelf maken... Rinske trok mij over de streep, het was heel gemakkelijk en zij gaf ook workshops voor winkeliers. Samen besloten wij tot deze nieuwe andere weg, wij volgden meerdere workshops en kochten heel wat kartonnage pakketten. Ook onze bezoeksters waren ontzettend enthousiast over ons zijweggetje. Geen bliepjes en blinkertjes maar schattige doosjes, geweldig.

En Rinske maakt nog veel meer. Afgelopen maandag waren wij te gast bij de opening van haar nieuwe zaak. Een prachtige nieuwe locatie, een welgemeende felicitatie waard. Nog meer doosjes, en heel veel ander moois

Wij hebben genoten, en ... Tsja de maandag is wel onze omadag dus Jessie genoot mee.

Een andere weg die helemaal past bij ons. Wat willen we nog meer?

Wel ik heb nog wel wat wensen, maar daarover morgen meer. 

(Nu zijn we al aangekomen bij ... nog slechts 4, telt u nog mee?)

Groetjes,
Petra

 

 

Rebellie...

Toen wij maar net met het QuiltersPalet waren gestart brak er soms een opstandje uit. Nee, nee, nee, niet door mij. Ik was, en ben, volkomen tevreden met de gang van zaken. Geen haartje op mijn hoofd die eraan denkt de vredige rust te verstoren. Integendeel zelfs, ik ben de vredestichter.

Wie er dan wel debet was aan de opstandjes? In ieder geval zeker niet al onze bezoeksters. Absoluut niet, nee die zouden er zelfs niet aan moeten denken.

Evy dan? Natuurlijk niet, die werpt af en toe een meewarige blik naar mij maar een opstand, nee, driewerf nee, ze zou niet eens weten hoe dat moet.

Ik zal het uitleggen, ons winkeltje is nogal multi cultureel samengesteld. En dat gaf soms wat spanningen. Ik heb hele intensieve gesprekken gevoerd om de sfeer goed te houden, regelde interventies en wanneer het echt nodig was hield ik zelfs 1 op 1 gesprekken. Ik moest dat in het allergrootste geheim doen, er mocht niets van uitlekken. Evy heeft mij daar heel nadrukkelijk voor gewaarschuwd.

"Peet, hou je gesprekken geheim, anders komt er een busje met heren in witte pakken en die nemen je mee." Ik schrok daar natuurlijk heel erg van.

Dus even onder ons, niet verder vertellen want ik hou niet zo van die mannen met witte jasjes, maar mijn gesprekken voerde ik met de stofjes. De opstandjes die ik moest bezweren gingen tussen de Japanners en de Batikken. Tussen de kerststoffen en de halloweentjes. Tussen de Fransen en de Amerikanen.

En geloof mij, het was niet eenvoudig. Vooral de reproducties waren nogal verdeeld. Zij vormden samen een nipte meerderheid. Maar ja, de Franse reproducties waren nogal superieur tegenover de Amerikanen. Wij zijn uit 1820, jullie uit 1840...

Ik besloot in te grijpen met een geschiedenislesje. Jullie zijn baby's in de quiltstofhistory, jullie allemaal. De eerste quilts komen van de Romeinen... toen bestonden jullie niet eens.

Beschaamd boog de Petit Odille haar hoofd, en ook de Battle Hymne deed er het zwijgen toe... opstandje in de kiem gesmoord.

Maar het was een Pyrrusoverwinning. Nog geen dag later begonnen de reproductiestofjes opnieuw, nu gezusterlijk samen, de Amerikanen en de Fransen. Ze maakten nare opmerkingen tegen de Japans geweven stofjes.

Jullie mogen lekker niet mee doen met de stoffenclub. Nananana.

Opnieuw besloot ik tot een interventie.

Zijn jullie helemaal belatafeld, waarom doen jullie zo onaardig tegen die prachtige Japanse stoffen? Realiseren jullie je wel dat er te weinig van deze super mooie stofjes per jaar worden uitgebracht. Te weinig om een maandelijkse stoffenclub mee te starten. Heel exclusief dus... De Japanners groeiden in hun kasten, ze waren niet meer deemoedig, ze hoorden er juist helemaal bij. Weer was mijn missie geslaagd, eenheid binnen de collectie. Maar ik was er nog niet.

De reproductiestofjes en de Japans geweven stofjes waren nu wel de beste vriendjes maar ik zag nog steeds de argwanende stofblikdeeltjes richting de batikhoek gaan. Wat was er loos. Wat mankeerde er aan de batikstofjes?

Ik belegde een vergadering. Ieder genre stuurde een afgevaardigde. Ik opende de vergadering en een kakofonie van geluiden kwam op mij af.

Orde, orde orde!

Wat is er loos, waarom kunnen jullie nu niet gewoon gezellig met elkaar in ons winkeltje vertoeven? Een oorverdovende stilte was het gevolg. Waarom niet,  ugh,  waarom niet, waarom eigenlijk niet.   Omdat het altijd zo was. Omdat het zo hoort. Omdat ...

Ik besloot de vergadering te verlaten, tegen zoveel "omdats" kon ik niet op. Het was al na vijven. Ik deed de lichten uit, zoek het maar uit allemaal. Stelletje nitwits.

S'nachts  kon ik de slaap niet vatten, weglopen is niet mijn gewoonte en ik maakte mij ernstige zorgen over de verdere gang van zaken. Ik lag te woelen en te draaien. Evy werd er wakker van en ik deelde mijn zorgen met haar. Ze geeuwde een beetje, keek mij meewarig aan en mompelde; "voeg ze samen in een quilt, dan zijn ze allemaal gelijk".

Allemaal samen in een quilt. Samen een onderdeel van zoiets moois. Perfect!

Ik kwam vrolijk de volgende dag binnen. ik had een kant en klare oplossing in de hand... en toen... een vredig geroezemoes bereikten mijn oortjes.

De batikken begroeten mij joviaal, gevolgd door de repro en de Japanners. Ook de haloweentjes en de kerststofjes waren in een uitstekende mood. Zelfs de kinderstofjes en de moderne kleurtjesstoffen straalden mij tegemoet. Ik moest gaan zitten, de warmte overweldigde mij.

Wat is er gebeurd ? Het antwoord kwam uit alle hoeken.

Omdat omdat omdat... wat een onzin, dat omdat. We zijn allemaal hetzelfde. Quiltstofjes van prima kwaliteit en speciaal door jullie uitgezocht. Zo was het, zo is het, en zo zal het zijn.

Opgelucht keek ik rond, allemaal tevreden stofjes keken mij aan. Ik was gelukkig. Ondanks, of misschien wel dank zij, alle verschillen was er eenheid. Hoeveel mooiers kan je wensen?

Met een gerust hart wist ik dat we nu ook een wat andere weg in konden slaan, want de eenheid zou bewaard blijven.

Andere wegen, morgen meer........

Groetjes,
Petra

Je gaat nooooooit meer mee...

Ja, dat zal je maar worden verteld, je gaat nooit meer mee...
Woorden geboren uit frustratie natuurlijk, die moet je niet zo heel serieus nemen. Want was was er nou al met al helemaal aan de hand. Helemaal niets.

Het was een prachtige zondag. Evy en ik hadden afgesproken naar een tentoonstelling in Den Haag te gaan. Zover, zo goed. Helemaal niets aan de hand.

Ik weet het nog allemaal heel goed, het congresgebouw, de echt extreem lange rijen voor de kassa, het opgewonden geroezemoes... wat is het eigenlijk voor tentoonstelling vroeg ik mij hardop af.

De wereldtentoonstelling quilten natuurlijk, dat heb ik je toch verteld.... hmm, ja kan, staat mij iets van bij... leuk. Het kwam er wat mat uit, ik was een beetje vergeten dat het om een quilttentoonstelling ging. Ik wist niet zo heel goed wat ik mij daarbij moest voorstellen, maar Evy was helemaal in haar sas, dus waarom niet. Helemaal niks aan de hand, leuk quilttentoonstelling, gaan we even doen.

Peet, je blijft wel overal met je vingers vanaf hè? Nooit aan quilts komen hè? ... ja ja

Peet, je kijkt alleen maar en houdt al je commentaar voor je hè? ... ja ja

Peet, als je je verveelt ga je niet lopen te klieren hè? ... nee nee

Na nog tal van instructies waren we eindelijk in het tentoonstellingsgedeelte en mijn blik werd direct getrokken door prachtige kleuren. Heel veel quilts hingen er, de een nog kleurrijker dan de ander... Peet, blijf af... ja ja

Opeens zag ik iets wat niet aan een muur hing, het bewoog. In prachtige kleuren wervelde het rond. Het was geen quilt, maar zelfs ik begreep dat ik ervan af moest blijven.

Peet stop daarmee, hou op! Hoezo, ik doe toch niets? Ik kom nergens aan, ik kijk alleen en geef niet eens commentaar. Ik doe helemaal niets. Ik maakte nog een rondje langs het bewegende kunstwerk, helaas, het kunstwerk wandelde snel weg en voor ik er achteraan kon gaan werd ik bij mijn arm gepakt... Peet, stop ermee, de dame vindt het zeer onaangenaam dat jij haar rok zo bekijkt...

Nou ja zeg, je trekt op de wereldtentoonstelling quilten een gequilte rok aan en dan ben je verbaasd dat ik daar naar kijk... Oké oké, ik zeg al niks meer. Helemaal niets aan de hand.

We vervolgden onze weg, heel veel quilts zagen we en ineens, oh gruwel, ik zag een dame zomaar aan de quilts komen. Hè ho stop, ik ging hier eens even iets van zeggen, wat dacht de dame wel... zomaar de quilts aanraken...

Mevrouw, u mag de quilts niet aanraken, mij maakt het niet zoveel uit hoor, maar van Evy mag het echt niet, dat heeft ze mij heeeel duidelijk uitgelegd. Ik kreeg totaal geen reactie. Wereldtentoonstelling, misschien was het een Engelse dame?

Eef, zeg even in het Engels tegen die dame dat ze met haar handen van de quilts moet afblijven.

Peet, dat is een Quiltangel, die mogen dat. Kijk maar, ze heeft witte handschoenen aan, daarmee mag ze de quilts omdraaien om aan jou en mij de achterkant te laten zien.

Aha, alles wat ik dus hoefde te doen was witte handschoenen aan te doen en dan mocht ik overal aankomen, ik begrijp het. Er klonk een hartgrondig NEE. Op mijn onbegrijpende blik volgde een wanhopig... laat maar... kom we gaan verder.

Oké, ook goed, gezellig, helemaal niets aan de hand. Het duurde en duurde, mijn hersentjes hadden er genoeg van, ze waren al uren overbelast met al die kleuren en indrukken, ze hadden er geen zin meer in. 

Eef, ik vind het geweldig geweest , nu wil ik naar huis. Evy kent mij heel goed. Als ik zeg, ik wil naar huis, dan wil ik naar huis. Niets kan dan mijn interesse nog opwekken, helemaal niets... bijna niets.

Ik was moe, wilde naar huis en vond dat ik wel een verzetje verdiende en al gauw zag ik mijn kans. Een zeer hautaine dame, klaarblijkelijk een wereldse beroemdheid zat op een podium wat te krassen in boeken. Ze keek er zeer arrogant bij, kortom... ik verdiende wel een verzetje.

Luid vroeg ik of de dame wel wist dat zij een vreselijke wandaad beging, krassen in boeken, hoe kwam ze op het idee? Om mij heen barstte iedereen in gelach uit, de hautaine dame kijkt niet begrijpend en ik... ik werd bijna naar de uitgang gesleept! Die dame is een wereldberoemde Amerikaanse quiltster en signeert haar boeken werd mij toegesist. En toen volgde de uitspraak... je gaat nooooit meer mee....

Hoe anders zou het lopen. Als Evy toen had geweten dat wij aan beurzen in heel Nederland en zelfs in Duitsland zouden deelnemen had zij die uitspraak vast nooit gedaan.  Van... "je gaat nooit meer mee" werd het heel snel... "Peet, we hebben een beurs in Veldhoven, Karlsruhe, Deventer, Rijswijk....." 

Morgen meer.

Groetjes,
Petra