Toen wij in januari 2011 van nummer 3 naar nummer 13 verhuisde was een van mijn goede voornemens om de wildernis die men de tuin noemde te gaan opknappen. Ik was vol goede moed.
Maar de zomer ging voorbij, mijn goede moed was er wel, maar de tijd had supersonische vleugeltjes gekregen en voor ik het wist was het april 2012. In de tuin begonnen 5 planten goed zichtbaar te worden. 5 planten met een historie, 4 gekregen van lieve mensen in de zomer van 2011.
Een heel lief plantje gekregen van Elly, een hortensiatje. Met de kennis van nu zou er deze zomer een mooie hortensia horen te staan, maar ja, die kennis hadden we niet. Het plantje leed achtereenvolgens aan hydroanemie, oftewel chronisch vochttekort, zuurstofgebrek door verstikking van het onkruid en hersenschuddingen door een enthousiast op haar hoofd springend hondje. Maar ondanks al die tegenslag is ze er weer, en met enige regelmaat, als er onkruid wordt gewied of pergola's worden afgebroken, klinkt er door de tuin... kijk uit, daar staat Elly.
Na advies ingewonnen te hebben bij Helga ging het iets beter. Helga bracht een heleboel stekjes, sorry Helga, ze hebben het niet overleefd, op een stekje na, een prachtige Hortensiastek. Dit jaar kwam ze prachtig op en ook haar koesteren we.
En ja hoor, hortensia 3 en 4, op een mooie zomerdag meegenomen door onze gewaardeerde lesgeefsters Anke en Karen, mooi geplaatst in het middenstuk. Ze hadden het moeilijk, vol in de zon en door ons niet volgens de regels van het tuinieren in de grond gezet, maar ook zij hebben het overleefd. Met warme vriendschap bekijk ik hun groei.
En die vijfde plant, die vijfde plant is voor ons ook heel belangrijk. Niet gekregen, hij stond er al. Hoewel, omdat ik geen planten herken stond er een miezerig stronkje wat ik ondanks verwoede pogingen niet uit de grond kreeg. Ik liet het maar, zou vanzelf wel verdwijnen. Maar niets van dat al, in de zomer van 2011 ontstond er een hele grote groene plant, een hortensia. Nog geen bloemen erin, maar iedereen verzekerde mij dat die er dit jaar wel zouden komen. Ik besloot het groene struikgewas met rust te laten. Ik zag haar als symbool voor ons winkeltje, klein beginnen en doorgroeien. En hoe...
De hortensia is dus de ideale plant voor ons en wij besloten om verder af te zien van welk experiment met welke planten dan ook, we gaan voor een hortensiatuin. Vol goede moed bezocht ik verschillende tuincentra. Ik zag hele miezerige hortensiatjes voor heel veel geld. Ik zag hele mooie in bloei staande hortensia's voor nog meer geld. Ik zag honderd verschillende soorten met allemaal verschillende gebruiksaanwijzingen, ik wist het niet meer en ging onverrichterzake naar huis.
En dan komt er ineens iemand die die wel verstand heeft van hortensia's en die is dan ook nog zo lief om voor ons uit te zoeken waar goede hortensia's worden gekweekt. Ik werd er helemaal blij van. Nog blijer werd ik toen zij aanbood dat haar man de hortensia zou ophalen bij de kweker en naar ons toe zou brengen.
En vandaag was het zover. Maar liefst 20 prachtige hortensia's werden binnengebracht. Of liever naar de tuin gebracht, buiten dus. En dat door een hele aardige man die ook nog aanbood ze even in de grond te zetten, te poten heet dat.
Martien en Monica, hartstikke bedankt voor jullie hulp. Zie je die 2 daar links, die noemen we naar jullie.
Oh ja, het duurt natuurlijk nog wel even maar wij krijgen de mooiste hortensiatuin van de Weissenbruchstraat. Ik ben weer vol goede moed :)
Groetjes,
Petra
Laatste reacties